De thematiek die ik vast leg in mijn documentaire fotografie is verbonden met de normen en waarden die ik vanuit huis heb meegekregen. “Oordeel eerst jezelf, dan pas de ander” is een gedachte die mij steeds weer blijft prikkelen. Ik streef ernaar deze te waarborgen, toch betrap ik mij er vaak op te snel conclusies te trekken. Fotografie geeft mij hierin de mogelijkheid toenadering tot de ander te zoeken en mijn eigen mening te vormen om deze vervolgens te delen met de kijker. Door het thema misvattingen tastbaar te maken zoom ik in op persoonlijke verhalen met onderwerpen als dementie, levensovertuiging en familiegeschiedenis.

Met vele gesprekken en uitvoerig onderzoek probeer ik nuance aan een onderwerp te brengen. Dit wordt vertaald naar verschillende soorten beelden en teksten die samen het uitgebreide verhaal vertellen.